Rozdział 34 ,,Choćbym miał Cię zdobyć siłą" + przeczytajcie notkę pod rozdziałem.

                                                      Rozdział dedykuję Vikuni.

*Następnego dnia*

Violetta

Obudziłam się wtulona w Leona. Dzisiaj leci na kilka dni do Los Angeles. Znowu. Wstałam po cichu i zeszłam na dół. Weszłam do kuchni i zaczęłam robić śniadanie. Nagle poczułam czyjeś dłonie na moich biodrach.
- Dlaczego mnie nie obudziłaś?
Leon zaczął całować moją szyję.
- Nie miałam serca Cię budzić.
- Pomóc Ci?
- Nie.
Przerwałam robienie śniadania i odwróciłam się do niego.
- Naprawdę musisz jechać?
- Niestety. Będziesz tęsknić?
- Bardzo, a ty?
- Ja też będę tęsknił. Kocham Cię.

*3 godziny później*

Leon godzinę temu pojechał na lotnisku, a ja już strasznie tęsknie. Zadzwoniłam do Lu i umówiłyśmy się w kawiarni. Tym razem to ona się spóźnia. Czekam na nią już 10 minut. Po kilku minutach obok mnie siada zdyszana Lu.
- Sorry za spóźnienie, ale musiałam jeszcze odebrać wyniki. W ogóle muszę Ci coś powiedzieć.
- Co?
- Naty przylatuje jutro do Buenos Aires na tydzień.
- Serio?
- Serio.
- Maxi przylatuje z nią?
- Niestety nie. Ma dużo pracy.
- Szkoda.
Naszą rozmowę przerwał mój telefon. Wyjęłam mojego Iphona z torebki i na wyświetlaczu zobaczyłam numer Fran, więc szybko odebrałam.
Rozmowa telefoniczna:
F: Hej Violu.
V: Cześć Fran.
F: Violetta wiesz może czemu Leon nie odbiera?
V: Pewnie ma wyłączony telefon, bo leci do Los Angeles.
F: Przecież dopiero co wrócił.
V: Też nie jestem zadowolona z tego, że znowu musi tam lecieć, ale ma tam bardzo ważne spotkanie.
F: Aha. 
V: A co tam u ciebie i Diego?
F: Dobrze. Muszę już kończyć. Później jakoś się zdzwonimy.
V: Okej. Pa.
Rozłączyłam się i schowałam telefon z powrotem do torebki.
- Co chciała Fran?
- Pytała dlaczego Leon nie odbiera.
Po godzinie wróciłam do domu. Właśnie miałam iść do salonu oglądać film, ale przerwał mi dzwonek do drzwi. Otworzyłam je i zamarłam.
- Cześć Violu.
- Co tu robisz?
- Przyszedłem Cie zobaczyć. Jesteś jeszcze piękniejsza niż rok temu.
- Daruj sobie. Idź stąd.
- Co ty taka oschła? Przyleciałem na tydzień do Buenos Aires.
- Nie interesuje mnie to.
- Chcę Cię odzyskać.
- Myślisz, że Ci się uda?
- Tak.
- Jesteś w wielkim błędzie David.
- Będziesz moja.
Po tych słowach odwrócił się i odszedł. Nie wierzę. Dlaczego akurat teraz musiał przylecieć? Dlaczego on w ogóle tu przylatywał? Nie chcę mieć z nim nić wspólnego. Ile bym dała żeby Leon teraz przy mnie był. Nagle ktoś zapukał do drzwi. Jeżeli to David to chyba go zabiję. Otworzyłam drzwi i zobaczyłam Naty. Przytuliłyśmy się i wpuściłam ją do środka.
- Cześć. Miałaś przylecieć dopiero jutro.
- Chciałam zrobić wam niespodziankę. U Ludmiły już byłam.
- Aha. Gdzie będziesz spała?
- W hotelu.
- O nie. Leon wyjechał, a ja czuję się samotna w tym dużym domu i na dodatek wrócił...
- Kto wrócił?
- David.
- Co?!
- Przyleciał na tydzień. Chce do mnie wrócić.
- A ty?
- Co ja?
- Nadal czujesz coś do niego?
- Nie! Nienawidzę go. Kocham tylko i wyłącznie Leona. Nikogo więcej.
- David wie, że masz narzeczonego i jesteś w ciąży?
- Nie. Mam nadzieję, że więcej go nie zobaczę.

*3 dni później*

Siedzimy z Naty w salonie i oglądamy jakiś nudny program. Na szczęście przez te 3 dni David nie przyszedł i nie dzwonił do mnie. Mam nadzieję, że sobie odpuścił. Nagle usłyszałyśmy dzwonek do drzwi. Naty uparła się, że ona pójdzie otworzyć. Po chwili wróciła do salonu.
- Kto to?
- David.
- Czego on znowu chce?
- Porozmawiać z tobą.
Wstałam i podeszła  do drzwi.
- Czego chcesz?
- Chciałbym zaprosić Cię dzisiaj na romantyczną kolacje.
- Żartujesz? Po tym wszystkim co mi zrobiłeś myślisz, że pójdę z tobą na kolację? Chyba Ci się w głowie po przewracało.
- Możemy się zbliżyć do siebie dzięki tej kolacji.
- Ja mam narzeczonego!- pokazałam mu dłoń, na której znajdował się pierścionek.- A za niecałe 8 miesięcy urodzi nam się dziecko.
- Nie żartuj.
- Nie żartuję. Mam narzeczonego, spodziewam się dziecka i jestem szczęśliwa. Idź szukaj sobie innej laski.
- Szybko się pocieszyłaś.
- To moja sprawa. Myślałeś, że będę całe życie za tobą płakała? To byłeś w błędzie.
- Przecież wiem, że Ci się podobam.- zaczął do mnie podchodzić.
- Po pierwsze nie zbliżaj się do mnie, po drugie nie podobasz mi się, a po trzecie mój narzeczony jest od ciebie przystojniejszy.
- Będziesz moja. Zobaczysz. Choćbym miał Cię zdobyć siłą.
Odszedł, a ja jak najszybciej zamknęłam drzwi na klucz.
- Viola powinnaś zadzwonić do Leona.
- Nie!
- Masz numer do Luka czy jak mu tam?
- Tak, ale jeżeli poproszę go żeby przez nieobecność Leona znowu był moim ochroniarzem od razu zadzwoni do Leona.
- W takim razie musisz zadzwonić do Leona.
- Nie chcę żeby się martwił.
- Violetta znasz Davida on jest w stanie zrobić wszystko.
- Dobra masz rację. Zadzwonię do Leona jutro.
- Teraz.
- No dobra.
Wzięłam swoje Iphona i zadzwoniłam do Leona. Odebrał po 2 sygnałach.
Rozmowa telefoniczna:
V: Kochanie możesz rozmawiać?
L: Za 15 minut mam spotkanie, więc tak. Coś się stało? 
V: Bo...
L: Violetta powiedz o co chodzi.
V: Mój były przyleciał do Buenos Aires. Boję się go.
L: Zrobił Ci coś?
V: Nie.
L: Zaraz zadzwonię do Luka i powiem mu, że ma jeszcze dzisiaj przyjechać.
V: Dobrze.
L: Cieszę się, że do mnie zadzwoniłaś. 
V: Kiedy wrócisz do Buenos Aires?
L: Za kilka dni. Nie wiem dokładnie. Postaram się jak najszybciej. 
V: Kocham Cię.
L: Ja ciebie też. Musze kończyć. Zaraz mam spotkanie, a muszę zadzwonić jeszcze do Luka.
V: Dobrze. Zadzwonisz jutro?
L: Oczywiście. Pa.
V: Pa.
Rozłączyłam się i wróciłam do salonu.
- I co? Zadzwoniłaś?
- Tak. Jeszcze dzisiaj przyjedzie tutaj Luke.

Do 31 sierpnia będę odpowiadała na wasze mejle, więc jeżeli chcecie spytać o coś dotyczącego bloga albo mnie to piszcie na adres: ZuzaXxx@onet.pl . Wyjaśniam dlaczego tylko do 31 sierpnia. Jaka wiadomo 1 września wracamy do szkoły czyli nie będę miała czasu żeby wejść i odpowiedzieć na wasze pytania. A teraz wracając do rozdziału. Mam nadzieję, że wam się spodoba. Leon wyjechał, ale za to pojawił się były Violetty- David. Niestety nie zdradzę wam czy jego postać namiesza. Zostawię to dla siebie. Bardzo chciałabym wam podziękować za tyle komentarzy pod rozdziałem i mam nadzieję, że nie spadniecie z liczbą komentarzy pod rozdziałem. Do następnego!
Buziaki,
Zuza.

CZYTASZ=KOMENTUJESZ=MOTYWUJESZ