Rozdział 24 ,,I co, zasłużyłem?"

Violetta

Po chwili do salonu wszedł/weszła...
- Leon!
Podbiegłam i rzuciłam mu się na szyję.
- Tęskniłaś?
- Troszeczkę.
- Właśnie widzę.
Przywitał się z Fran i Diego po czym poszliśmy do sypialni. Gdy weszliśmy zamknął drzwi po czym przycisnął do ściany. Wbił się w moje usta.
- Zasłużyłeś?- spytałam kiedy oderwaliśmy się od siebie.
- Zasłużę sobie zaraz.
Nagle popchnął mnie na łóżko, a sam położył się na mnie. Zaczął rozpinać moją sukienkę i po chwili byłam już tylko w bieliźnie. Nie zostając mu dłużna rozpięłam jego koszulę, a dalej wiadomo do czego doszło.
- I co, zasłużyłem?
- Cała się przez ciebie lepię.
Podniosłam głowę z jego torsu i pocałowałam w usta.
- Jesteś głodny?
- Tak.
- Pójdę zrobię coś do jedzenia.
- Tylko ubierz się. Nie chcę żeby ktoś widział Cię tylko w mojej koszuli.
- Oczywiście.- uśmiechnęłam się.
Ubrałam czystą bieliznę, czarne leginsy i bluzkę Leona po czym zeszłam na dół. W kuchni siedziała Fran i piła kawę.
- Gdzie Diego?
- Poszedł do sklepu.
- Jedliście obiad?
- Nie.
- Może pójdziemy w czwórkę razem do restauracji na obiad? Nie chce mi się gotować.
- Jasne. Zadzwonię do Diego i powiem żeby wrócił zaraz do domu.
- Okej. Idę się przebrać i powiedzieć Leonowi.
Weszłam do naszej sypialni i zobaczyłam Leona ubranego w luźne dresy. Akurat skończył z kimś rozmawiać.
- Z kim rozmawiałeś?
- Jak zawsze ciekawa.
- Odpowiesz?
- Dzwonił mój tata.
- Aha. Idziemy dzisiaj do restauracji na obiad. Razem z nami idą Fran i Diego.
- Idę wziąć prysznic. Idziesz ze mną?
- No nie wiem, nie wiem.
- Nie daj się prosić.- przyciągnął mnie do siebie.- Skarbie- szepnął mi do ucha.
- Skoro tak ładnie prosisz.
Nagle przerzucił mnie sobie przez ramię i wszedł do łazienki. Postawił tyłem do umywalki i pocałował. Rozebraliśmy się i weszliśmy pod prysznic. Po szybkim prysznicu wyszliśmy z kabiny. Zrobiłam sobie nowy makijaż, uczesałam się, a Leon w tym czasie postawił swoją grzywkę na żel. Leon poszedł do garderoby ubrać się, a ja ubrałam świeża bieliznę i wybrany zestaw.

Gdy wyszłam z łazienki Leon był już ubrany. Zeszliśmy razem na dół gdzie czekali na nas Diego z Fran. Pojechaliśmy do najdroższej restauracji w Buenos Aires. Zajęliśmy wolny stolik i każdy wybrał co chce zjeść. Tylko ja nie wiedziałam co mam wybrać.
- A ty na co masz ochotę, skarbie?
- Na spaghetti.- odpowiedziałam.
Kelner przyjął zamówienie i odszedł. Diego i Fran o czym rozmawiali, ale nie wiem dokładnie, bo bardziej byłam zajęta przyglądaniu się Leonowi.
- Czemu mi się tak przyglądasz?
- Bo lubię.- zbliżył się do mnie tak, że nasze usta dzieliło kilka milimetrów.
- Daj buziaka.
Nie czekając ani chwili dłużej wbiłam się w jego usta.
- Znaleźlibyście sobie bardziej prywatne miejsce.
Po 30 minutach przynieśli nasze jedzeni i zaczęliśmy jeść. Gdy skończyliśmy Leon uparł się, że to on zapłaci. Wyszliśmy razem z restauracji.
- My idziemy jeszcze na spacer.
- Okej.
Leon splótł nasze dłonie razem i poszliśmy w kierunku parku.
- Tak się cieszę, że wróciłeś szybciej.
- Ja też. Stęskniłem się.
- Ja jeszcze bardziej. Bez ciebie jest tak nudno.
Po godzinnym spacerze wróciliśmy do domu.
- Zaniesiesz mnie do sypialni?
- A co za to dostanę?
- Buziaka.
- A wieczorem?
- Jak będziesz grzeczny.
Leon podszedł do mnie i wziął na ręce. Po chwili leżałam już na łóżku w naszej sypialni. Kiedy Leon chciał wstać przyciągnęłam go do siebie. Wbiłam się w jego usta. Oddał każdy pocałunek. Po dłuższej chwili oderwaliśmy się od siebie.
- Muszę popracować. Za godzinę przyjdę do ciebie.- pocałował mnie szybko i wyszedł.
Dawno nie rozmawiałam z Ludmiłą, więc zadzwoniłam do niej i umówiłam się z nią w parku. Schowałam telefon do torebki i zeszłam na dół.
- Kochanie idę do parku.- krzyknęłam.
- A po co?- spytał wychodząc z gabinetu.
- Spotkać się z Lu. Dawno nie rozmawiałyśmy.- już chciałam wychodzić, ale zatrzymał mnie Leon.
- Nie zapomniałaś o czymś?
Podeszłam do niego i pocałowałam w policzek.
- Czemu nie w usta?
- Bo nie.- uśmiechnęłam się.
Klepnął mnie w tyłek po czym przyciągnął do siebie. Wbił się w moje usta. Po dłuższej chwili oderwaliśmy się od siebie.
- Kiedy wrócisz?
- Za godzinkę powinnam być.
- To idź już, bo się spóźnisz.
Uśmiechnęłam się i wyszłam z domu. Kiedy byłam już w pobliżu parku zobaczyłam Lu rozmawiającą z jakąś dziewczyną. Podeszłam do nich i rozpoznałam tą dziewczynę.
- Naty.- przytuliłyśmy się.
- Cześć Violu jak ja Cię dawno nie widziałam.
- Naty przyjechała wczoraj chciała się z nami spotkać. Miałam do ciebie dzwonić, ale mnie wyprzedziłaś.
- Dlaczego nie zadzwoniłaś jak przyleciałaś?
- Chciałam wam zrobić niespodziankę.
- To Ci się udało. A teraz opowiadaj co u ciebie.- powiedziała Lu.
- Ogółem po staremu. Pewnie słyszałyście o tym, że poroniłam. Z początku przez 2-3 dni było ciężko, ale przyjechał Maxi i już o tym nie myślę. W końcu będą mogła mieć jeszcze gromadkę dzieci. Zwłaszcza, że ja i Maxi znowu jesteśmy razem.
- A właśnie dlaczego nie przyleciał z tobą?
- Musiał już wracać do pracy.
- Na ile przyleciałaś?
- Jutro wieczorem mam samolot.
- Szkoda, że tak szybko wracasz. Musimy jakoś wykorzystać ten czas. Nie widziałyśmy się ponad 3 miesiące.
- Macie rację.
- Idziemy do centrum?
- Oczywiście. Nie pamiętam kiedy ostatnio byłyśmy razem na zakupach w trójkę.
- No to idziemy.
Po 20 minutach byłyśmy w centrum. Po kilku godzinach chodzenia po sklepach każda z nas miała po kilka toreb. Poszłyśmy do kawiarni na kawę. Rozmawiałyśmy, wspominałyśmy, śmiałyśmy, ale przerwał nam mój telefon. Dzwonił Leon, więc odebrałam.
Rozmowa telefoniczna:
L: Gdzie ty jesteś?! Dlaczego nie odbierasz telefonu?
V: Jestem z dziewczynami  w centrum.
L: Miałaś iść do parku spotkać się z Ludmiłą.
V: Wytłumaczę Ci w domu.
L: Kiedy masz zamiar wrócić? Miałaś wrócić kilka godzin temu.
V: Nie wiem. Niedługo powinnam być.
Rozłączyłam się i schowałam telefon z powrotem do torebki.
- Leon?
- Tak. Na dodatek wkurzony na maksa.
Po godzinie wróciłam do domu. Kiedy weszłam do salonu zobaczyłam siedzącego w salonie Leona.
- Nareszcie raczyłaś wrócić do domu.
- Nie rozumiem o co Ci chodzi. Nie mogę spotkać się z przyjaciółkami.
- Możesz, ale mogłaś do mnie zadzwonić albo chociaż odebrać telefon. Dzwoniłem z 40 razy i dopiero raczyłaś odebrać.
Jest mega zły. Nie chcę się z nim kłócić muszę to jakoś załagodzić. Podeszłam do niego i usiadłam na kolanach.
- Kochanie nie gniewaj się.
- Nawet nie wiesz jak się o ciebie martwiłem.
- Przepraszam. Naty zrobiła nam niespodziankę i przyleciała. Jutro wieczorem wylatuje, więc chciałyśmy ten czas spędzić razem.
- Jeszcze raz tak zrobisz, a Luke znowu będzie twoim ochroniarzem i będzie wszędzie za tobą chodził.
- Obiecuję, że już więcej tak nie zrobię.
Uśmiechnął się i mnie pocałował. Co oznacza, że upiekło mi się. Oddałam pocałunek i zaczęłam rozpinać mu koszulę.
- Kotku jestem zmęczony.
- W takim razie idę zjeść jakąś kolację.
Wstałam i udałam się do kuchni kręcąc zgrabnie tyłkiem. Usłyszałam tylko głośne westchnięcie Leona i zaczął przeklinać pod nosem. Z triumfalnym uśmiechem weszłam do kuchni i zrobiłam sobie kanapkę. Gdy zjadłam poczułam ręce Leona na swojej talli. Po chwili zaczął całować moją szyję. Odwrócił mnie w swoją stronę. Wbił się w moje usta i nie przestając mnie całować zaczął rozpinać moją koszulę.
- Ponoć jesteś zmęczony.
- Już nie.
Nagle podniósł mnie, a ja oplotłam go nogami w pasie. Kiedy weszliśmy do naszej sypialni przycisnął mnie do ściany. Po kilku minutach popchnął mnie na łóżko, a sam położył się na mnie. Dalej wiadomo do czego doszło.

Witam, witam kochani. Przychodzę do was z kolejnym rozdziałem. Mam nadzieję, że wam się spodoba. Osobą, która weszła do domu okazał się Leon. Większość się domyślała, że to ona. A kolejną niespodzianką jest przylot Naty. Podniosła się po poronieniu i nareszcie ona i Maxi są razem. Verdas zły, bo Viola nie odbiera i nie poinformowała go, że wróci później. Dziękuję za komentarze pod poprzednim rozdziałem.
Buziaki,
Zuza.

CZYTASZ=KOMENTUJESZ=MOTYWUJESZ