Rozdział 30 ,,Nie odzywam się do ciebie"+ przeczytajcie notkę pod rozdziałem.

Leon

- Teraz już rozumiem.
- Zna go pan?
- Tak. Kiedyś się przyjaźniliśmy. Teraz nienawidzimy się. Trzeba jak najszybciej znaleźć Jacka.
- Już się tym zajmujemy.
Kiedy Taylor wyszedł wróciłem do naszej sypialni gdzie dalej spała Viola. Usiadłem na przeciwko łóżka w fotelu i się jej przyglądałem. Po kilkunastu minutach zaczęła się budzić.
- Czemu mi się tak przyglądasz?
- Bo lubię. Rozmawiałem z Taylorem.
- Dowiedziałeś się czegoś nowego?
- Nie.
- Wiesz czemu Jack wyszedł z więzienia?
- Ktoś wpłacił kaucję.
- Ty wiesz kto to zrobił.
- Nie wiem.
- Powiedz.
- Nathaniel Buzolic.
- Znasz go?
- Kiedyś się przyjaźniliśmy. Teraz jesteśmy wrogami. Nienawidzimy się.
- Czemu?
- Chodziliśmy razem na studia. Spodobała nam się ta sama dziewczyna. Wybrała mnie. Nathaniel nie potrafił się z tym pogodzić. Od tamtej pory jesteśmy wrogami.
- Czyli, że wpłacił kaucję specjalnie?
- Dokładnie. Taylor i reszta szukają Jacka, ale na razie nie udało im się go namierzyć.
- Dalej jest na wolności.
- Spokojnie nie zrobi krzywdy tobie i dziecku. Nie pozwolę mu na to.
Podeszła do mnie i pocałowała. Położyłem swoje dłonie na jej talii i przyciągnąłem ją do siebie.
- Kocham Cię.
- Ja ciebie też.
- A i następnym razem noś przy sobie tabletki.
- Dobrze. Byłeś zły?
- Byłem, ale już nie jestem.
- Na pewno?
- No wiesz jeszcze troszeczkę jestem.
Uśmiechnęła się i wbiła w moje wargi. Zacząłem oddawać pocałunki. Po chwili zaczęła rozpinać moją koszulę, ale ją powstrzymałem.
- Kochanie muszę teraz trochę popracować.
- Super! Też Ci odmówię jak będziesz chciał.
- Oj kochanie nie gniewaj się.
- Nie odzywam się do ciebie.- zeszła na dół.
Uśmiechnąłem się sam do siebie i również zszedłem na dół. Viola usiadła w salonie i zaczęła oglądać telewizję. Stanąłem przed nią i pocałowałem.
- Za godzinę będę cały twój.
- Cały?
- Cały. Kocham Cię.
- Ja ciebie też.
Pocałowałem ją jeszcze raz i wszedłem do gabinetu. Planuję niespodziankę dla Violetty. Chcę żeby trochę odpoczęła, odstresowała się zwłaszcza, że teraz jest to bardzo ważne.

Violetta

Po godzinie poszliśmy z Leonem na spacer. Po dwugodzinnym spacerze wróciliśmy do domu.
- Kochanie jestem głodna.
- Ostatnio ciągle jesteś głodna.
- Nie narzekaj.
- Na co masz ochotę?
- Na chińszczyznę.
- Okej. Zamówię coś.
- Coś dobrego z Chin poproszę.- zaczęłam się śmiać.
Leon zamówił jedzenie i usiadł obok mnie na kanapie.
- Za 20-30 minut przywiozą ,,Coś dobrego z Chin"- zaczął się śmiać.
- To nie jest śmieszne.
- Od kiedy lubisz chińskie jedzenie?
- Yyy od dzisiaj.
- Hahahaha.
- Nie śmiej się.
- Jesteś śmieszna kotku.
- Cieszę się, że nawet w ciąży jestem zabawna. Kochasz mnie?
- Kocham, a ty mnie?
- Też Cię kocham.
Uśmiechnął się i zaczął całować. Oddawałam każdy pocałunek. Po dłuższej chwili oderwaliśmy się od siebie.
- Musimy zmienić naszą sypialnię.
- Niby jak?
- Zmienić kolor ścian.
- Dlaczego?
- Bo ten mi się już nie podoba. Teraz chcę mieć szare ściany.
- Przecież Ci się podobał.
- Ale już mi się nie podoba.
- Dobrze. Zmienimy kolor ścian.

*Następnego dnia*

Dzisiaj Leon nie poszedł do firmy. Chcemy spędzić dzisiaj czas razem. We dwoje. Już dawno nie mieliśmy tak dużo czasu. A to ja wyjeżdżałam, później Leon. Po zjedzeniu śniadania pojechaliśmy na basen. Kiedy pływałam nagle poczułam czyjeś ręce na swoich pośladkach. Odwróciłam się w stronę tej osoby i zobaczyłam uśmiechniętego Leona.
- Nie strasz mnie.
Uśmiechnął się łobuzersko i pocałował.
- Wracamy do domu.- zarządził.
Kiedy przekroczyliśmy próg od razu zaczęliśmy się całować. Leon zamknął drzwi i przycisnął mnie do ściany. Podniósł mnie, a ja oplotłam go nogami w pasie. Zaczęliśmy kierować się do sypialni. Leon popchnął mnie na łóżko, a sam położył się na mnie. Dalej wiadomo do czego doszło.

Leon

- Kochanie mam dla ciebie niespodziankę.
- Tak? A jaką?
- Za dwa dni lecimy do Meksyku, a później do Brazylii.
- Żartujesz?
- Nie. Uznałem, że przyda Ci się teraz chwila odpoczynku.
- Jesteś cudowny. Kocham Cię. Co ja bym bez Ciebie zrobiła?
- Załamałabyś się.
- Haha śmieszne.
Usiadła na mnie okrakiem i zaczęła całować. Położyłem swoje dłonie na jej pośladkach. Po chwili znalazła się pode mną.
- Powtórka?
- Czytasz mi w myślach.
Dalej wiadomo do czego doszło.

Ludmiła

Umówiłam się z Violą w kawiarni. Jednak ona znowu się spóźnia. Po 5 minutach do kawiarni weszła Viola.
- Hej. Sorry za spóźnienie, ale musiałam jeszcze coś załatwić.
- Okej. Jak się czujesz?
- Dobrze. Za dwa dni lecimy z Leonem do Meksyku, a później do Brazylii.
- Co?!
- Ma gest.
- Boże, ale Ci zazdroszczę. Samochody, wyjazdy itd. Mój Federico ciągle tylko pracuje, pracuje i pracuje. Ostatnio ciągle się kłócimy. Boję się, że rozstaniemy się.
- Lu nawet tak nie myśl. Federico Cię kocha. Uważam, że powinnaś z nim porozmawiać na spokojnie.
- Ty tak robisz?
- Staram się, ale jak wiesz Leon jest strasznie wybuchowy, a jego charakter zmienny. Federico jest spokojny.
- W sumie masz rację.
- Pójdziemy na zakupy?
- Dobrze się czujesz? Masz w razie czego tabletki?
- Czuję się wyśmienicie. Mam tabletki. Zachowujesz się jak Leon.
Zapłaciłyśmy za kawę i poszłyśmy do centrum.

Violetta

Kiedy byłyśmy w centrum czułam, że ktoś mnie śledzi jednak kiedy się odwracałam nie widziałam niczego oraz nikogo podejrzanego. Ludmiła weszła do swojego ulubionego sklepu, a poszłam do łazienki. Kiedy wyszłam nagle ktoś zasłonił mi usta i pociągnął do tyłu. Strasznie się bałam. Weszliśmy na parking i wtedy dopiero mogłam się odwrócić i zobaczyć kto jest tą tajemniczą osobą. Zamarłam.
- Jack.
- Tak to ja. Pożałujesz, że przez ciebie trafiłem za kratki.
- To nie moja wina.
- Twoja!
Nagle podszedł do mnie i uderzył w brzuch. Poczułam okropny ból. Upadłam na ziemię i tym razem kopnął mnie w brzuch. Byłam ledwo przytomna. Obraz powoli zamazywał mi się. Myślałam tylko o jednym. Co z moim dzieckiem? Ostatnie co słyszałam to głos Leona, pisk opon i syreny policyjne. Dalej już tylko ciemność.

Witam kochani dodaję rozdział, ale to nie znaczy, że zostaję. Nie podjęłam ostatecznej decyzji. Mam nadzieję, że wam się spodoba. No to się porobiło: najpierw słodko, cudownie, a końcówka straszna. Jack pobił Violę! Dzisiaj nie zajmuję miejsc. Chcę zobaczyć ile tak naprawdę was jest. Wtedy podejmę decyzję.
Buziaki,
Zuza.

CZYTASZ=KOMENTUJESZ=MOTYWUJESZ