Rozdział 28 ,,Kotku, proszę nie płacz"

Leon

- Kiedy karetka przywiozła panią Violettę skarżyła się na ból brzuchu. Zrobiliśmy wszystkie podstawowe badania i poprosiliśmy ginekologa żeby sprawdził czy wszystko dobrze z dzieckiem. Przed chwilą dostałem wyniki. Podczas wypadku pani Violetta uderzyła się brzuch. Po takim uderzeniu ryzyko poronienia jest bardzo duże.
- Czyli...
- Pani Violetta miała dużo szczęścia. Ciąża rozwija się prawidłowo i nie ma powodów do strachu.
- Mogę pójść do narzeczonej?
- Oczywiście. Tylko proszę jej nie denerwować. Mam jeszcze jedną dobrą wiadomość. Za 3 tygodnie będziecie mogli posłuchać jak bije serduszko dziecka. Jak wszystko będzie dobrze to jutro wypiszemy panią Violettę.
- Dobrze. Dziękuję.
Wyszedłem z gabinetu i od razu podeszła do mnie Lu.
- Co powiedział?
- Z Violettą i dzieckiem wszystko dobrze. Viola miała szczęście, ponieważ po takim uderzeniu jest duże ryzyko poronienia. Idę do niej. Idź już do domu. Siedzisz tutaj bardzo długo, a też jesteś w ciąży. Fede będzie się martwił.
- Na pewno?
- Tak. Jutro prawdopodobnie ją wypiszą. Jak chcecie to przyjdźcie do nas jutro z Federico.
- Okej. Pa.
- Pa.
Ludmiła poszła do domu, a ja wszedłem do sali, w której leży Violetta. Śpi. Usiadłem na krzesełku obok łóżka i położyłem swoją dłoń na jej. Pocałowałem ją w czoło. Po chwili zaczęła się budzić.
- Leon wróciłeś.
- Jesteś dla mnie ważniejsza od pracy. Nawet nie wiesz jak się bałem o ciebie, o dziecko kiedy Ludmiła do mnie zadzwoniła i powiedziała, że miałaś wypadek.
- Co z dzieckiem?- spytała, a w jej oczach pojawiły się łzy.
- Wszystko dobrze. Za 3 tygodnie będziemy mogli posłuchać jak bije serduszko naszej fasolki. Kotku, proszę nie płacz.- przytuliłem ją.
- Tak strasznie bałam się, że poroniłam.
- Skarbie wszystko dobrze z naszym dzieckiem. Nie płacz.
- Kocham Cię.
- Ja ciebie też.
- Pocałuj mnie.
Uśmiechnąłem się i złożyłem delikatny pocałunek na jej ustach. Po oderwaniu wtuliła się we mnie.
- Kiedy będę mogła wrócić do domu?
- Jutro.
- Chcę dzisiaj.
- Kochanie...
- Nie chcę tutaj leżeć. Chcę wrócić do domu. Z tobą.
- Spytam lekarza.
Wyszedłem z sali i na korytarzy akurat stał lekarz, z którym wcześniej rozmawiałem.
- Mógłbym zabrać narzeczoną dzisiaj do domu?
- Wyniki badań są dobre, więc nie widzę przeciwwskazań.
- Dziękuję.
Wróciłem do sali.
- I co?
- Możesz dzisiaj wrócić ze mną do domu.
- To dobrze. Przytulisz mnie?
- Oczywiście.
Przytuliłem Violę, a ona jeszcze bardziej się we mnie wtuliła.
- Kochanie widziałaś kto w ciebie uderzył?
- Yyy tak to znaczy nie.
- Violetta powiedz prawdę.
- Widziałam.
- Kto to? Dlaczego nie chcesz mi powiedzieć?
- To był... Jack.
- Co?! Przecież zamknęli go w więzieniu.
- Widocznie wypuścili go.
- Każę Taylorowi to sprawdzisz.
- Boję się.
- Kochanie nie bój się. Nie pozwolę na to żeby ktoś Cię skrzywdził. Zwłaszcza Jack. Gdzie wtedy był Luke?
- Chciałam jechać do Lu, więc poprosiłam go żeby nie jechał ze mną. To nie jego wina. Myślałam, że skoro Jack jest w więzieniu  to nic mi się nie stanie i do Lu mogę pojechać bez Luka.
- Masz tutaj ciuchu?
- Tak.
- Ubierz się i wracamy do domu.
- Dobrze.
Wstała i poszła do łazienki się przebrać. Wyjąłem telefon z kieszeni i wybrałem numer do Taylora.
Rozmowa telefoniczna:
L: Taylor sprawdź czy Jack jest na wolności.
T: Zaraz to zrobię. Coś się stało?
L: Violetta jest pewna, że to on w nią uderzył.
T: Sprawdzę to. Przyjadę za godzinę i powiem panu czego się dowiedziałem.
L: Czekam.
Rozłączyłem się i schowałem telefon. Z łazienki wyszła Viola. Podeszła do mnie.
- Możemy jechać?
- Tak.
Odwróciłem się w stronę drzwi, ale zatrzymała mnie Violetta.
- Leon jesteś na mnie zły?
- Nie. Dlaczego tak pomyślałaś?
- Jesteś oschły.
- To przez to, że ciągle myślę o tym jak Jackowi udało się wyjść z więzienia.
- Okej. To jedziemy do domu?
- Tak.

Violetta

Wsiedliśmy do samochodu Leona, który po chwili włączył się do ruchu.
- Leon co z moim samochodem?
- Kupiłem Ci nowy.
- Przecież ten można było oddać do naprawy!
- Nie dyskutuj. Jutro powinni dostarczyć.
- Jesteś niemożliwy.
- Ale i tak mnie kochasz.
- Wiesz coś o Jacku?
- Jeszcze nie. Taylor sprawdza dlaczego wypuścili go z więzienia.
- Znowu będę miała trzech ochroniarzy?
- Tak.
- Przecież wystarczy mi Luke.
- Ty chyba lubisz się ze mną kłócić.
- Nie lubię. Ale do twojej tępej głowy nic nie dociera.
- Tępej?
Spojrzałam na niego, a on na mnie.
- Tak. A teraz skup się na drodze.
- Przecież skupiam.
Kiedy weszliśmy do domu Leon przycisnął mnie do ściany i wbił w moje usta.
- Kocham Cię.
- Ja ciebie też.
- Cieszę się, że z naszym dzieckiem wszystko dobrze. Jak się czujesz?
- Dobrze.
- Nie boli cię głowa, brzuch?
- Nie. Wszystko dobrze. Idę się napić.
Weszłam do kuchni, nalałam sobie do szklanki sok pomarańczowy, który po chwili wypiłam. Leon wszedł do kuchni i położył swoje dłonie na moim brzuchu.
- Kocham Was.
- A my ciebie.
- Taylor przyszedł. Porozmawiam z nim i wrócę do ciebie.
- Okej.

Leon

- Czego się dowiedziałeś?
- Ktoś wpłacił za niego kaucję i wypuścili go.
- Dowiedziałeś się kto to?
- Próbowałem jednak nie udało się. Spróbuję jeszcze kilka razy.
- Dobrze.
- Wraca pan do Los Angeles?
- Nie. Nie mogę zostawić Violetty. Zwłaszcza kiedy on jest na wolności.
Kiedy skończyłem rozmawiać z Taylorem poszedłem na górę i wszedłem do naszej sypialni. Violetta leży na łóżku i przegląda coś w laptopie.
- Co robisz?
- Nic. Przeglądam czy są jakiś fajne wózki dla dzieci.
- Spodobało Ci się coś konkretnego?
- Tak. Dla dziewczynki różowy, a dla chłopca niebieski.
- Jaki model?
- Tako City move.
- Później mi pokażesz.
- Okej.
Zamknęła laptopa i odłożyła go na szafkę nocną. Podwinąłem jej bluzkę i pocałowałem w brzuch.
- Już nie mogę się doczekać aż wezmę naszą fasolkę na ręce.
- Ja też.
- Jutro przyjdzie do nas Lu i Fede.
- To fajnie.
- Jak następnym razem gdzieś wyjadę będę dzwonić co godzinę, a nawet co kilka minut.
- Naprawdę?
- Naprawdę.
- Jesteś strasznie opiekuńczy.
- Owszem. Pierwszy raz zostanę tatą.
- A ja mamą. A tak w ogóle mam ochotę na śliwki.
- Przecież ty nie lubisz śliwek.
- Ale mam na nie ochotę.
- Jadę do sklepu. Za 10-15 minut wrócę.
Wyszedłem z naszej sypialni i pojechałem do sklepu.

Witam, witam kochani. Poznajcie moją dobroć. Rozdział miałam dodać jutro wieczorem, ale dodaję dzisiaj. Mam nadzieję, że wam się spodoba, a mojemu króliczkowi przejdzie depresja. Viola nie poroniła. Sprawdzą wypadku okazał się Jack. Po jednym z rozdziałów napisałam, że za kilka rozdziałów wróci. Może wyrządzi jeszcze jakiś szkody? Tego nie powiem. Jak będzie 60tyś. napiszę 10 faktów o mnie.
Buziaki,
Zuza.

CZYTASZ=KOMENTUJESZ=MOTYWUJESZ