Rozdział 29 ,Nathaniel Buzolic"

Violetta

Po 15 minutach do naszej sypialni wszedł Leon z siatką śliwek.
- Dziękuję.
Od razu zaczęłam jej jeść.
- W ciąży zmieniają Ci się smaki.
- Przyzwyczaj się. Ciesz się, że nie mam jeszcze humorków. Ja nie wiem jak ty je zniesiesz.
- Czego nie robi się z miłości. Za godzinę jadę z Federico na siłownię.
- Okej.
Po kilku minutach siatka byłą pusta, a ja dalej byłam głodna.
- Przyniesiesz mi truskawki?
- Od kiedy ty masz taki apetyt?
- Od kiedy jestem w ciąży. To przyniesiesz?
- Idę.
Po chwili wrócił z miską truskawek. Po godzinie Leon jechał już na siłownię.
- Wychodzę.
Podszedł do mnie i pocałował.
- Kochanie jak będziesz wracać kupisz mi w sklepie brzoskwinie i czekoladę?
- Kupię.
- Jesteś kochany.
- Wiem, wiem. Dobra jadę. I tak już jestem spóźniony.
- A może ty tak naprawdę nie jedziesz na siłownię?
- Violetta co ty gadasz?! A gdzie miałbym jechać?
- Pewnie już znalazłeś sobie jakąś cycatą blondynę.
- Jak możesz tak myśleć? Kocham tylko ciebie.
- Naprawdę?
- Oczywiście.
Przyciągnął mnie do siebie i pocałował.
- Jadę na siłownię. Kocham Cię. Pa.
- Ja ciebie też. Pamiętaj żeby pojechać do sklepu później.
- Pamiętam.
Pocałował mnie i wyszedł z domu.

*2 godziny później*

Leon

Wracając z siłowni zajechałem do sklepu i kupiłem to co chciała Viola. Kiedy wszedłem do domu od razu podbiegła do mnie i rzuciła mi się na szyję.
- Coś się stało?
- Nie. Stęskniłam się.
- Kupiłem Ci brzoskwinie i czekoladę.
- Cudownie.
Od razu usiadła w salonie i zaczęłam jeść.
- Będę gruba jak będę tyle jadła.
- Znając ciebie szybko schudniesz.
- Przy dziecku to nie będzie takie proste. Ty będziesz chodzić do pracy, a ja będę siedziała z dzieckiem. Przestanę Ci się podobać.
- Nie przestaniesz mi się podobać.
- Za trzy tygodnie będziemy mogli posłuchać jak bije serduszko naszej fasolki.
- Już nie mogę się doczekać.
- Brzuch mi troszeczkę odstaje, ale nie widać tego jeszcze za bardzo. Czytałam w internecie, że jak się je słodkie rzeczy w ciąży to będzie dziewczynka.
- Może będziemy mieli małą księżniczkę.
- Może. Zaniesiesz mnie do sypialni?
- Z przyjemnością.
Wziąłem ją na ręce i zaniosłem do naszej sypialni.
- Poleżysz ze mną?
- Niestety nie mogę.
- Ostatnio oddaliliśmy się od siebie.
Usiadłem obok niej i przytuliłem.
- Jutro musisz iść do firmy?
- Tak. Tata został z Los Angeles.
- Ten wyjazd był ważny?
- Tak.
- Nie byli źli, że wracasz do Buenos Aires?
- Nie. Zrozumieli.
- Kocham Cię.
- Ja ciebie też. I naszego dzidziusia też.
- Małą Victorię Verdas.
- Albo małego Jorge Verdas.
Położyliśmy się i Viola od razu się we mnie wtuliła. Po kilku minutach zobaczyłem, że zasnęłam.

*Następnego dnia*

Violetta

Kiedy się obudziłam Leon wyszedł z łazienki. Jednak nie był ubrany, a przecież miał jechać dzisiaj do firmy.
- Kochanie coś się stało?
- Źle się czuję. Boli mnie głowa i gardło.
- Chory jesteś.
- Mamy jakieś tabletki? Z tym bólem głowy nie da się już wytrzymać.- spytał kładąc się na łóżku.
- Mamy. Zaraz Ci przyniosę, a przy okazji zrobię ciepłą herbatę.
Zeszłam na dół i weszłam do kuchni. Od razu wstawiłam wodę na herbatę, a w między czasie wyjęłam z szafki pudełko z różnymi lekami. Kiedy znalazłam tabletki na ból głowy, schowałam pudełko do szafki, zrobiłam herbatę i zaniosłam ją i tabletki Leonowi.
- Dzięki.
- Idź spać. Dzisiaj powinieneś przeleżeć cały dzień w łóżku.
- Fede i Ludmiła mają do nas przyjść.
- No to dzisiaj się z nimi nie zobaczysz. Chyba, że tak bardzo Ci zależy to zejdziesz na dół.
- A ty co będziesz robić?
- Pójdę do garderoby. Muszę zrobić tam porządek.
- Tylko nie przemęczaj się.
- Dobrze. Idź już lepiej spać.
Połknął tabletki, wypił herbatę i położył się spać. Ubrałam się w dresy, uczesałam w luźnego koczka i zeszłam na dół. Zrobiłam sobie kawę i weszłam do naszej garderoby. Zaczęłam układać wszystkie nasze rzeczy, których jest całkiem sporo. Po kilku godzinach siedzenia w garderobie nareszcie skończyłam wszystko układać. Wyszłam i zeszłam na dół. Nagle usłyszałam dzwonek do drzwi, więc poszłam je otworzyć.
- Cześć Violu.
- Hej. Wejdźcie.
Wpuściłam Lu i Fede do środka po czym usiedliśmy w salonie.
- Chcecie coś do picia, jedzenia?
- Ja poproszę sok pomarańczowy jeśli masz.
- Oczywiście, że mam.
- A ja kawę.
Weszłam do kuchni. Zrobiłam kawę dla Fede, a sobie i Lu nalałam soku pomarańczowego.
- A gdzie zgubiłaś narzeczonego?- spytał Fede kiedy usiadłam w salonie.
- Chory. Leży w łóżku.
- A co mu jest?
- Rano obudził się z bólem głowy i gardła.
- W ciąży powinnaś unikać spotkań z chorymi.
- Wiem, ale już czuje się lepiej. A co tam u was?
- Dobrze. Federico trochę narzeka na mój apetyt, ale ogółem jest dobrze.
- On i Leon nadają się razem. Wczoraj ciągle Leon jeździł do sklepu po owoce lub słodycze. I za każdym razem narzekanie ,,Od kiedy ty masz taki apetyt?".
- Tak narzekają, ale co najlepsze i tak zawsze jadą do sklepu.
- Dokładnie.- zaczęłyśmy się śmiać z Lu.
- Hej ja też tu jestem.- wtrącił się Fede.
- Nie da się nie zauważyć.
Po godzinie poszli, a ja weszłam do sypialni zobaczyć co u Leona. Akurat wstał.
- Jak się czujesz?
- Dobrze. Taki dzień w łóżku dobrze mi zrobił. Już jestem zdrowy.
- Idziesz jutro do firmy?
- Tak. Będziesz tęsknić?
- Ja zawsze tęsknie.
Popchnął mnie na łóżko, a sam położył się na mnie. Zaczęliśmy się całować. Dalej wiadomo co się stało.
- Kocham Cię.
- Ja ciebie też.
Położył swoją rękę na moim brzuchu. Schylił się i pocałował mój brzuch.
- Jeszcze tylko 8 miesięcy i zobaczymy naszą fasolkę.
- A za 3-4 miesiące poznamy płeć.
- Już nie mogę się doczekać.

*Następnego dnia*

Spałam sobie w najlepsze, ale przerwał mi Leon, który złożył pocałunek na moich ustach.
- Jadę do firmy.
- Która godzina?
- 8:23, ale śpij jeszcze, Pa.- pocałował mnie i wyszedł.
Przykryłam się kołdrą i nawet nie wiem kiedy znowu zasnęłam.

*3 godziny później*

- Violetta obudź się.
- Co się stało, że krzyczysz mi do ucha?- spytałam Ludmiłę, która mnie obudziła.
- Miałyśmy iść przecież na zakupy.
- Zapomniałam. Która godzina?
- Po jedenastej. Wstawaj.
- Wstaję.
Weszłam do łazienki, wzięłam szybki prysznic, pomalowałam się, uczesałam i ubrałam.

Kiedy byłam gotowa wyszłam z łazienki. Zeszłam na dół gdzie w salonie siedziała Ludmiła. Zrobiłam nam kawę i usiadłam w salonie.
- A tak w ogóle to jak się czujesz po wypadku?
- Dobrze.- skłamałam.
Jakoś źle się dzisiaj czuję, ale nie chcę mówić o tym Lu, bo zaraz zacznie panikować i zadzwoni do Leona.
- Na pewno chcesz iść dzisiaj na zakupy?
- Tak, tak.
Wypiłyśmy kawę i poszłyśmy do centrum. Po godzinie chodzenia po sklepach źle się poczułam, głowa zaczęła mnie strasznie boleć.
- Violu co się stało?
- Nic, nic.- nagle zakręciło mi się w głowie.
- Właśnie widzę, że nic.- pomogła mi usiąść na ławce.
- Już mi lepiej możemy iść.- chciałam wstać, ale poczułam okropny ból w głowie.
- Nigdzie nie idziemy. Co cię boli?
- Głowa.
- Masz jakieś tabletki przy sobie?
- Nie.
- Dzwonię do Leona.
- Nie dzwoń. On ma dużo pracy.
- Violetta źle się czujesz, nie masz przy sobie żadnych tabletek, a jak tylko wstajesz kręci Ci się w głowie. Dzwonię do niego.
Ludmiła zadzwoniła do Leona, który po kilku minutach przyjechał.
- Co się stało?
- Źle się czuje. Głowa ją boli.
- Lekarz przepisał jej tabletki na ból głowy.
Spojrzał na mnie.
- Nie nosisz ich przy sobie?!
- Nie pomyślałam, że będą mi potrzebne.
- Od kiedy źle się czujesz?
- Od rana.
- Czyli, że mnie okłamałaś.- powiedziała Lu.
Leon odwiózł Lu i wróciliśmy do domu. Leon ciągle jest na mnie zły. Nie dziwię mu się, ale powinien trochę odpuścić. Przecież była ze mną Lu. Usiadłam w salonie, a Leon przyniósł mi tabletki i wodę. Od razu je połknęłam i ból głowy zaczął powoli przechodzić. Poszłam na górę i weszłam do sypialni. Położyłam się i nawet nie wiem kiedy zasnęłam.

Leon

Violetta poszła spać, a ja wszedłem do gabinetu gdzie czekał już na mnie Taylor.
- Dowiedziałeś się czegoś?
- Tak. Wiem kto wpłacił kaucję za Jacka.
- Kto?
- Nathaniel Buzolic.
Zamarłem.

Witam, witam przychodzę do was z kolejnym rozdziałem. Mam nadzieję, że wam się spodoba. Było tak słodko. Wydawałoby się, że już nikt tego nie zepsuje, a tu kolejna tajemnicza osoba pojawia się w opowiadaniu. W następnym rozdziale dowiecie się kto to jest. Jeszcze raz dziękuję za ponad 60k wyświetleń. Rozdziału nie dodałam w weekend, ponieważ chciałam sobie zrobić taki krótki odpoczynek. Nie miałam ochoty siedzieć cały dzień przed laptopem i pisać rozdział. A i dziękuję za wszystkie miłe słowa dotyczące mojego zdj. 
Buziaki,
Zuza.

CZYTASZ=KOMENTUJESZ=MOTYWUJESZ