13: Spotkanie + nowy blog

                                                               Miłego czytania!
             Zapraszam na mojego nowego bloga!   http://leonetta-endless-love.blogspot.com/   

- To nie takie proste. Wszystkich znajomych, przyjaciół i brata mam w Buenos Aires. Nie mogłabym tego wszystkiego tak od razu zostawić.
- I masz tam Leona.- powiedział cicho.
- Nie chcę o nim rozmawiać.
- Dalej go kochasz?
- Ja... on mnie... dalej go kocham. Minęło tyle czasu, a ja cały czas o nim myślę.
- Może spotkaj się z nim jak wrócisz jutro do Buenos Aires? Na spokojnie wszystko sobie wyjaśnijcie.
- Nie wiem. Chyba masz rację.
- Ja zawsze mam rację. Zadzwoń do niego i się umówcie.
- Ale...
- Dzwoń.- rozkazał.
Odblokowałam swój telefon i wybrałam numer Leona, a David w tym czasie poszedł do kuchni. Już po 2 sygnałach usłyszałam jego głos.
- Halo, Violetta?
- Tak, cześć.
- Hej. Dlaczego nie odbierałaś? 
- Musiałam wszystko przemyśleć. Jutro wracam do Buenos Aires i chciałabym się z tobą spotkać jeżeli masz czas.
- Jak to wracasz do Buenos Aires?
- Poleciałam do Los Angeles z moim przyjacielem. 
- Tylko przyjacielem?
- Skończ. Skoro tak bardzo chcesz wiedzieć. Nie przespałam się z Davidem. Zadowolony? To jak z tym spotkaniem?
- Dla ciebie zawsze znajdę czas.
- O 17 ci pasuje?
- Tak.
- Do jutra.
Rozłączyłam się nim zdążył coś jeszcze powiedzieć.
- I co?
- Spotykamy się jutro o 17.




Jak najszybciej omijam ludzi na chodniku. Jestem już spóźniona. Mam nadzieję, że Leon poczeka. Wchodzę zdyszana do kawiarni i od razu w oczy rzuca mi się Leon, który rozmawia przez telefon. Siadam obok niego, a szatyn kończy rozmowę.
- Przepraszam za spóźnienie.
- Nic się nie stało. Cieszę się, że jednak przyszłaś.
- Zależało mi na tym spotkaniu. Musze wiedzieć kilka rzeczy.
- Pytaj o co chcesz.
- Zdradziłeś mnie?
- Na litość boską oczywiście, że nie. Elena nie jest w moim typie. Traktuję ją bardziej jak siostrę, ale nigdy w życiu bym się z nią nie związał.
- Dlaczego mi nie powiedziałeś, że się z nią spotykasz? Uniknęlibyśmy tego wszystkiego.
- Bo nie chciałem, żebyś myślała, że cię zdradzam.
- No cóż jednak się dowiedziałam.
- Przepraszam. Nie chciałem, żeby tak wyszło. Planowałem ci to powiedzieć. Teraz już chyba za późno.- powiedział smutno.
- Czemu?
- A David, o którym mówiłaś?
- To tylko przyjaciel. Mówiłam ci, że się z nim nie przespałam. Nie mogłabym tego zrobić. Ja dalej cię bardzo kocham.
- Wybacz mi.
- Leon... muszę to przemyśleć. Bardzo zabolało mnie to, że mi tego nie powiedziałeś.
- Wiem. Violu przepraszam. Kocham cię.
- Daj mi czas.
- Dobrze. Mam do ciebie jeszcze jedno pytanie. Wróciłabyś do pracy?
- Mogę wrócić.
- Cieszę się.
- Odwieziesz mnie do domu?
- Oczywiście.




- I co nie wybaczyłaś mu?
- Nie, Lu. Potrzebuję czasu.
- Ale przecież wyjaśnił ci jak było naprawdę.
- Wiem. Zrozum, że po prostu potrzebuję czasu, żeby pomyśleć o tym wszystkim.
- O czym tu myśleć? Kochasz go?
- Tak i to bardzo.
- To czemu mu nie wybaczysz? Czyżby pomiędzy tobą, a Davidem do czegoś doszło?
- Oszalałaś. Nie czuję nic do Davida. To tylko przyjaźń.
- On może to odbierać inaczej.
- Rozmawialiśmy o tym. Ja do niego nic nie czuję, on do mnie też.
- A te pocałunki na dyskotece wtedy kiedy się poznaliście?
- To przez alkohol. Normalnie bym tego nie zrobiła.
- Wróciłaś do pracy?
- Tak. Leon mnie poprosił.




Od kilku godzin jestem już w firmie. Na szczęście Leon nie zaczynał rozmowy o nas. Nie mam na to dzisiaj najmniejszej ochoty. Nagle usłyszałam dzwonek swojego telefonu. Wyjęłam go z torebki i spojrzałam na wyświetlacz. David. Odebrałam.
- Cześć, Violu.
- Hej.
- Masz czas dzisiaj porozmawiać na Skype?
- Jasne, ale to raczej wieczorem. 
- Jesteś zajęta?
- Teraz mam chwilę przerwy. Jestem w pracy.
- Wróciłaś do Leona?
- Do niego nie, ale do pracy u niego tak.
- Mam nadzieję, że wam się ułoży.
- Dzięki. Muszę kończyć. Do wieczora.
- Do wieczora.
Rozłączyłam się i spojrzałam na osobę, która stała przede mną.
- Czyżby David?
- A nawet jakby to co? Zabronisz mi się z nim przyjaźnić?
- Nie.- odpowiedział cicho.
- Nie musisz być zazdrosny. Gdyby mi na tobie nie zależało to już dawno bym się związała z Davidem. Zrozum, że ja nic do niego nie czuję.
- Przepraszam. Po prostu jestem zazdrosny. Obiecałem ci dać czas, a na ciebie naciskam. Muszę iść na zebranie.
Spojrzałam na niego.  W jego oczach widziałam smutek, miłość. Kiedy chciał mnie ominąć rzuciłam mu się na szyję i wbiłam w jego usta. Działałam pod wpływem emocji. Zaczęliśmy się całować. Leon mimo zdziwienia oddał mój pocałunek. Nagle podniósł mnie za pośladki i posadził na biurku. Kiedy Leon zaczął podwijać moją spódniczkę oderwałam się od niego.
- Nie mogę. Przepraszam. Masz spotkanie.
- Porozmawiamy później.
Uśmiechnął się uwodzicielsko w moją stronę i poszedł. Wstałam i poprawiłam swoją spódniczkę. Boże co ja zrobiłam? Przecież mówiłam, że potrzebuję czasu, a teraz go całuję. Violetta ogarnij się. Skarciłam się w myślach i wróciłam do pracy. Muszę skupić się na pracy.


Witajcie kochani. Rozdział pojawia się z okazji roku bloga oraz dlatego, że pojawiła się odpowiednia liczba komentarzy. Bardzo chciałabym podziękować za wszystkie komentarze pod notką o roku bloga. Bardzo miło się je czyta. One Shot powinien pojawić się w weekend albo w w poniedziałek. No i jak pewnie zauważyliście na początku posta. Założyłam drugiego bloga! Na którego bardzo zapraszam. Pojawił się już pierwszy rozdział. Mam nadzieję, że wam się spodoba i będziecie komentować. A teraz przejdźmy do tego rozdziału (w końcu). Violetta wróciła do Buenos Aires. Rozmowa z Leonem, ale niestety nasza Viola potrzebuje czasu. Jak długo? To wiem tylko ja. Zgodziła się wrócić do pracy i pocałunek. Mogę zdradzić, że ten pocałunek nie wpłynie na relacje pomiędzy nimi. Mam nadzieję, że mimo długości się wam spodoba.
Buziaki,
Xxx.


15 komentarzy - rozdział XIII (nie licząc moich komentarzy)

Notka: Rok bloga

CZYTASZ=KOMENTUJESZ=MOTYWUJESZ