00: Nowy początek

                                       Zapraszam do czytania nowego opowiadania. :)


Wychodzę z wielkiego budynku i wdycham świeże powietrze. W tym momencie uchodzi ze mnie cały stres. Dostałam pracę, o którą tak bardzo się starałam. Od jutra zaczynam pracę jako asystentka w agenci reklamowej, która mieści się na 17 piętrze w tym ogromnym wieżowcu. Wsiadam do wolnej taksówki i podaję kierowcy adres pod który ma mnie zawieźć. W godzinach szczytu w Nowym Jorku korki są naturą, więc nie dziwiłam się, że po zaledwie 5 minutach jazdy stanęliśmy w korku. Wyjrzałam przez okno i podziwiałam wielkie budynki. Portland w przeciwieństwie do Nowego Jorku to małe miasteczko. Ale nie żałowałam decyzji o przeprowadzce tutaj. Chciałam odseparować się od taty, który nie pozwalał samej mi się rozwinąć. Chciał, żebym pracowała u niego w firmie, którą po latach bym przejęła, ale nie tak widziałam swoje życie. Od zawsze chciałam dojść do sukcesu sama bez pomocy pieniędzy taty. Tutaj w Nowym Jorku z dala od taty i jego pieniędzy mogę samodzielnie się rozwinąć. Oczywiście przy moim boku nie mogło zabraknąć mojej najlepszej przyjaciółki- Fran. Znamy się od dzieciństwa. Nie wyobrażam sobie, że mogłabym się przeprowadzić tutaj bez niej. Jest dla mnie jak siostra, której nie mam. Zawsze nawzajem się wspieramy i cieszymy z naszych sukcesów. To ona namówiła mnie, żebym wysłała CV do tej agencji reklamowej. Moje rozmyślenia przerywa mój telefon, który zaczyna dzwonić. Wyciągam go z mojej ulubionej torebki od Michaela Korsa i patrzę na wyświetlacz. Gdy ukazuje się na nim numer Fran od razu odbieram.
- Cześć, kochana. I jak tam po rozmowie?
- Hej. Opowiem ci jak wrócę do domu. Za 10-15 minut powinnam być.
- Coś poszło nie tak, czy może mam szykować szampana?
- Opowiem ci jak wrócę.
- W takim razie czekam.
Rozłączam się i chowam telefon z powrotem do torebki. Z zadowoleniem wyglądam przez okno kiedy w końcu ruszamy z miejsca. Kiedy taksówka zatrzymuje się pod budynkiem, w którym wynajmujemy mieszkanie podaję odpowiednią kwotę kierowcy i wysiadam. Jak najszybciej wchodzę przez obrotowe drzwi do środka i udaję się w stronę windy, który akurat zatrzymała się na parterze.





Fran wchodzi do salonu z dwoma kieliszkami napełnionymi winem i siadam obok mnie.
- No to opowiadaj. Dostałaś pracę czy nie?- pyta podając mi jeden kieliszek.
- No wiesz... dostałam!
- Naprawdę? Mówiłam ci, że na pewno ją dostaniesz. I jak? Opowiadaj. Przystojny ten twój szef?
- Taki w miarę, ale...
- No to bierz się za niego.
- ... jest gejem. I jest zajęty.
- Serio? Żartujesz sobie. Nie to, że ma coś do gejów, bo to spoko ziomki.- uśmiechnęła się.
- Serio. Z tego co wiem to są razem już parę lat.
- Poważny związek. Ale teraz nie rozmawiajmy o tym. Musimy uczcić to, że dostałaś pracę.- mówi i podnosi kieliszek.
- Nie chcę pójść jutro do pracy na kacu. To mój pierwszy dzień. Co sobie o mnie pomyślą.- zaśmiałam się.
- Lampka wina jeszcze nikomu nie zaszkodziła. W weekend pójdziemy do klubu, żeby naprawdę to uczcić.
- Świetny pomysł. A u ciebie jak z pracą? Byłaś już na tym castingu, o którym mówiłaś?
- Został przełożony na jutro.
- W takim razie będę trzymać kciuki za ciebie.





Następnego dnia pojawiłam się w pracy 10 minut przed. Zawsze byłam typem osoby, która woli być chwilę wcześniej niż później iść na ostatnią chwilę. Przeszłam przez bramki i wsiadłam do windy, w której były już dwie osoby. Przywitałam się z nimi i wcisnęłam przycisk z numerem 17. Gdy drzwi windy już się zamykały niespodziewanie znowu się otworzyły. Do środka wszedł bardzo dobrze zbudowany, przystojny i wysoki szatyn oraz trochę starszy, niższy i mniej przystojny facet o kruczoczarnych włosach. Kiedy przeniosła wzrok na szatyna moje spojrzenie spotkało się z jego. Na jego twarzy pojawił się leniwy i uwodzicielski uśmiech od którego moje nogi nagle zrobiły się jak z waty. Przytrzymała się poręczy, żeby nie rozpłynąć się pod jego spojrzeniem. Wcisnął przycisk z ostatnim numerem piętra i stanął obok mnie. Odsunęłam się lekko w moją prawą stronę, żeby nie być aż tak blisko niego, ale nie poskutkowało, ponieważ gdy poprawiał swój krawat dotknął mojego ramienia. Poczułam przyjemne mrowienie i mój puls przyśpieszył. Szatyn nie przerywał rozmowy ze swoim towarzyszem, a ja ponownie rozpływałam się gdy usłyszałam jego głos. Miał melodyjny głos i seksowną chrypkę. W duchu modliłam się, żeby winda w końcu zatrzymała się i, żebym mogłam z niej jak najszybciej wyjść. Kiedy winda w końcu stanęła na 17 piętrze jak najszybciej opuściłam windę. Przeszłam obok miejsca, przy którym siedziała dziewczyna- Charlotte. Miałam okazję ją wczoraj poznać jest bardzo miłą osobą. Uśmiechnęłam się do niej i przywitałam.
- Hej, hej. I jak? Pierwszy dzień.
- Stresuję się trochę.
- Nie przejmuj się. Steve jest bardzo miły i nie wymaga dużo.- uśmiechnęła się.- Powodzenia.
- Dzięki.
Zajęłam swoje miejsce i przejrzałam dokumenty, które leżały na moim biurku.
- Dzień dobry, Violetto.
- Dzień dobry.- uśmiechnęłam się do mojego szefa.
- Chciałbym, żebyś przejrzała te dokumenty i poprawiła jeżeli są jakieś błędy. I mam dla ciebie propozycję.
- Jaką?
- Jutro mam spotkanie z bardzo wpływowym facetem. Zaproponował nam, żebyśmy wykonali reklamę wódki. Gdyby podpisał z nami umowę to byłby dla nas bardzo duży krok naprzód.
- Nie za bardzo rozumiem.
- Już wyjaśniam. Chciałbym, żebyś pomogła mi zrobić mały zarys tej reklamy tak, aby go zainteresować, a po za tym chciałbym, żebyś wzięła udział w tym spotkaniu razem ze mną.
- Naprawdę?
- Tak. Mam nadzieję, że uda nam się go zainteresować. Przyjdź do mnie za 20 minut i popracujmy nad reklamą.
- Oczywiście.- uśmiechnęłam się.





O godzinie 12 zamknęłam laptopa, wzięłam swoją torebkę i poszłam w kierunku wind. Miałam teraz godzinną przerw na lunch.
- Idziesz na lunch?
- Tak. Chcesz iść ze mną?
- Jasne. Poplotkujemy sobie trochę.
Zaśmiałam się i razem weszłyśmy do windy. Wyjęłam swojego Iphona i odpisałam Fran na SMS-a po czym z powrotem schowałam telefon do torebki na ramię.
- Jak długo pracujesz tutaj?
- Od 2-3 lat.
- Na każdym piętrze jest jakaś inna firma?
- Oczywiście. Na ostatnim piętrze ma siedzibę szef całego tego budynku. Najbogatszy, najprzystojniejszy kawaler na świecie. Ma 28 lat. Może miałam okazje go już poznać. Wysoki, umięśniony szatyn.
- Poznałam. Jechaliśmy tą sama windą.
- Przystojny, nie?
- Wiesz jak się nazywa?
- Leon Verdas. Jest właścicielem połowy jeżeli nie większości Nowego Jorku.
- Naprawdę?- spytałam kiedy wyszłyśmy z windy i udałyśmy się w stronę wyjścia.
- Tak. Ma sieć hoteli, klubów, restauracji, siłowni i wiele więcej.
- W tak młodym wieku tyle osiągnął?
- Nie do pomyślenia, co?
Przeszłyśmy przez ulicę i weszłyśmy do kawiarni na przeciwko budynku, w którym mieści się agencja. Zajęłyśmy wolny stolik i od razu podszedł do nas kelner. Zamówiłyśmy dwie kawy i po kawałku sernika.
- Opowiadaj jak ci się podoba praca.
- Bardzo. Steve jest bardzo miły. Bałam się, że będzie nadętym dziwakiem, a tu takie zdziwienie.
- Faktycznie. Steve jest przesympatycznym człowiekiem. Szkoda, że jest gejem.
- Poznałaś jego partnera?
- Tak. Przychodzi czasami do niego, do pracy. Ma ogromne poczucie humoru. Może kiedyś go poznasz.- uśmiecha się.- Opowiedz mi trochę o sobie.
- A co byś chciała wiedzieć?
- Jedyne co wiem to, że przeprowadziłaś się tutaj z Portland razem z przyjaciółką. Czemu podjęłaś taka decyzję?
- Bo chciałam sama dojść do sukcesu, a w Portland niestety by mi się to nie udało.
- Czemu?
- Mój tata ma dużo kontaktów, pieniędzy i sam chciał wybrać mi kierunek w jakim powinnam podążać.
- To wszystko wyjaśnia.
- A ty? Od zawsze mieszkasz tutaj?
- Nie. Przeprowadziłam się z Santo Domingo.
- Naprawdę? Zawsze chciałam tam polecieć.
- Możemy razem tam polecieć. Niedługo będę odwiedzała siostrę.
- Pomyślę. Poznałaś Verdasa?
- Nie. Widziałam go parę razy, ale nie rozmawiałam nigdy.
- Jak to możliwe, że taki przystojny facet nie ma żadnej kobiety?
- No widzisz. Możliwe. Często pojawia się na różnych uroczystościach ze swoją przyjaciółką, ale to nie jest jego dziewczyna. Krążą plotki, że ma wiele panienek na jedną noc, ale nic więcej.
Zaśmiałam się.
- Patrz to on!- nagle krzyknęła.
Odwróciłam głowę i wyjrzałam przez szybę. Szatyn, z którym jechałam rano windą właśnie wyszedł z budynku i z wrodzoną gracją wsiadł do czarnego bentleya z przyciemnianymi szybami. Kobiety, które stały obok przestały rozmawiać i podążały wzrokiem za szatynem. Cóż się dziwić.



Witajcie kochani. Byliście już w kościele? Ja tak i teraz postanowiłam dodać małą niespodziankę na święta wielkanocne ode mnie. Wiem, że mam przerwę, ale jak pisałam długo na tyłku nie mogę usiedzieć w spokoju. Mam nadzieję, że prolog do nowej historii wam się spodoba. Nie będę zdradzała za dużo dowiecie się w następnych rozdziałach. Epilog pojawi się już niedługo. Prawdopodobnie za kilka dni. Jeszcze raz Wesołych Świąt Wielkanocnych i Mokrego Dyngusa.
Xxx.

Rozdział 01 - 16 komentarzy (nie licząc moich, zajmuję, wrócę itd.)

CZYTASZ=KOMENTUJESZ=MOTYWUJESZ